IV

IV

Odwróciłam się. Ujrzałam biegnącego za mną Amerykanina.

- Myślałam, że już pojechałeś do domu. - odparłam.

- Obiecałem przecież, że cię podwiozę. - powiedział Paul uśmiechając się.

Poszliśmy w kierunku czarnego mercedesa. Wsiedliśmy do samochodu. Lotman ruszył włączając płytę z piosenkami.

- Nie przeszkadza Ci? - zapytał.

- Nie, skądże. Lubię rock. - odrzekłam.

Droga minęła strasznie szybko. Dużo się śmialiśmy i rozmawialiśmy.

- To tutaj. - powiedział Paul podjeżdżając pod wysoki blok.

- Nigdy nie byłam w tej okolicy. - powiedziałam wychodząc z samochodu.

Paul zaprowadził mnie pod mieszkanie numer 4. Otworzyłam drzwi.

- Wiem, że nie jest jeszcze urządzone, ale może wejdziesz? - zapytałam.

Przyjmujący wszedł za mną do środka. Rozejrzałam się. Mieszkanie było dokładnie takie same, w jakim dotychczas mieszkałam : mała kuchnia, łazienka, sypialnia i salon. Kuchnia i łazienka były ładnie udekorowane. Sypialnia była pusta. W salonie zaś stała sofa i niski stolik.

- Pasowałoby pomalować ściany w sypialni i salonie. - powiedziałam po chwili.

- No tak. Mam lepszy pomysł. Chodźmy na spacer. Pokażę ci okolice. - rzekł Paul ruszając w kierunku drzwi.

- No nie wiem. Muszę dotrzeć do domu, zanim zrobi się ciemno. - powiedziałam zerkając na zegarek. Była 16:00.

- Mamy jeszcze dwie godziny. No chodź. - odrzekł Lotman ciągnąc mnie w kierunku wyjścia.

Wyszłam za siatkarzem. Zaprowadził mnie do ładnego, małego parku. Przeszliśmy koło jeziorka. W końcu usiedliśmy na ławce w słońcu.

- Pochodzisz z Rzeszowa? - zapytał mnie znienacka Paul.

- Nie. - odrzekłam. - Przyjechałam tu 4 lata temu na studia. Mieszkam z bratem, który też przyjechał tu, aby się dalej kształcić.

Zauważyłam, że Amerykanin się mi przygląda.

- Co? - zapytałam.

- Nic, nic. Po prostu przypominasz mi pewną osobę z Ameryki. - powiedział Paul.

- Twoją dziewczynę? - zapytałam.

Przyjmujący umilkł.

- Przepraszam, nie powinnam się wtrącać.

- Nie masz za co przepraszać. Była dziewczyna. - oparł. - Byliśmy ze sobą dość długo. Kiedyś przyszła i oznajmiła mi, że jest zakochana w kimś innym. Spakowała się i odeszła. Wtedy postanowiłem wyjechać z Ameryki. Dostałem propozycję z Resovi. Mój kuzyn mieszkał kiedyś w Polsce i mówił, że jest to bardzo fajny kraj. Więc nie zastanawiałem się długo, pożegnałem się z rodziną i wyjechałem. Teraz nie żałuję, że tu jestem. Oczywiście, tęsknię za rodzicami, siostrą, znajomymi. Ale dzięki pobytowi tutaj, zapomniałem o Kate.

- Współczuję Ci. Ja bym nie potrafiła wyjechać z Polski do zupełnie obcego państwa.

- Nie było tak źle. Jestem bardzo wdzięczny kolegom z drużyny. To dzięki nim odnalazłem się tutaj. Rzeszów traktuję jako drugi dom. - powiedział Paul.

- Chyba jestem bardzo wścibska – stwierdziłam.

- Nie. Możesz pytać o co chcesz.

- To skorzystam z okazji. Gdzie nauczyłeś się mówić tak dobrze po Polsku?

- W tamtym roku chodziłem na lekcje języka polskiego.

Rozmawialiśmy jeszcze godzinę. Nagle zaczął gwałtownie padać deszcz.

- Chodź. - zawołał Paul łapiąc mnie za rękę i ciągnąc w kierunku bloku.

Do mieszkania Paula dotarliśmy cali przemoczeni.

- Szybko, zdejmuj kurtkę. - powiedział Lotman.

Ściągnęłam przemoczoną kurtkę. Nadal byłam cała mokra i dygotałam z zimna.

- Masz tutaj ręcznik, t-shirt i dresy. Szybko przebierz się, a mokre ciuchy zawieś na kaloryferze.

- Dziękuję – odparłam i weszłam do łazienki.

Gdy wyszłam Paul był już przebrany. Usiadłam przy stole kuchennym. Siatkarz postawił przede mną gorącą herbatę.

- Pij szybko zanim wystygnie. - powiedział.

Chwyciłam drżącymi rękoma kubek pełen wrzącego napoju.

- Trochę jesteś większy ode mnie. - stwierdziłam ze śmiechem przyglądając się swoim ubraniom. Musiałam wyglądać w nich jak w worku.

Amerykanin zaśmiał się i chwycił za telefon. Zamówił pizzę i usiadł naprzeciwko mnie.

- Zaraz muszę wyjść. Zdążę jeszcze na autobus o 19:45.

- Nigdzie cię w taką pogodę nie puszczę. - zapowiedział Paul.

- Nie mogę zostać u siebie. Nie mam nawet łóżka. - zaoponowałam.

- To zostaniesz u mnie. Ty pójdziesz do sypialni, a ja prześpię się na kanapie. - powiedział spokojnie przyjmujący.

- Nie mogę u ciebie zostać! - wykrzyknęłam.

- Spokojnie. Zadzwoń do brata i powiedz, że zostajesz u mnie albo ja to zrobię. - odrzekł Amerykanin uśmiechając się.

- To nie jest śmieszne. - powiedziałam krzyżując ręce na piersi.

- Ja się wcale nie śmieje.

Zaczęliśmy się śmiać i kłócić. Zachowywaliśmy się jak tak zwane stare małżeństwo. Nie mogąc wytrzymać ze śmiechu rzuciłam się na kanapę. Paul usiadł na ziemi opierając się o sofę. Nagle zadzwonił dzwonek do drzwi.

- To pewnie chłopak z pizzą. - odrzekł Lotman wstając.

Po chwili Paul wrócił i postawił gorącą pizzę na stole. Wstałam i usiadłam na jednym z krzeseł.

- Jestem tak głodna, że zjadłabym konia z kopytami. - powiedziałam śmiejąc się.

Amerykanin postawił przede mną talerz i nałożył kawałek pizzy. Po skończonym posiłku wstałam i zaczęłam myć naczynia. Paul stanął obok mnie i zaczął je wycierać. Staliśmy bardzo blisko. Czułam zapach jego perfum.

- Idź pod prysznic. - powiedziałam popychając go w kierunku drzwi od łazienki.

- Jaką mogę mieć pewność , że mi nie uciekniesz? - spytał Lotman uśmiechając się.

- Żadnej. - powiedziałam również śmiejąc się.

Gdy Paul poszedł się wykąpać usiadłam na kanapie i włączyłam telewizor. Przełączałam z kanału na kanał. Nic mnie nie interesowało. Wreszcie wyłączyłam telewizor i usiadłam na podłodze przed szafką z grami i filmami. Podwinęłam nogawki spodni od dresu i zaczęłam oglądać pokaźną kolekcję siatkarza. Po chwili usłyszałam wychodzącego z łazienki Paula. Nie miał na sobie koszulki. Wyraźnie widziałam jego wyrzeźbiony brzuch. Speszona odwróciłam wzrok i zapytałam:

- Zagramy w coś?

- Jasne. Wybierz w co.- odrzekł Paul ubierając wyciągniętą z szafy koszulkę.

Po chwili Lotman usiadł obok mnie. Wręczyłam mu płytę z grą.

- Fifa 13? No dobrze. Ale muszę cię uprzedzić, że jestem w nią świetny. - powiedział przyjmujący.

Roześmiana podałam mu joysticka. Paul włączył płytę i zaczęliśmy grać. Po 2 rozegranych meczach wyłączyliśmy grę.

- Dwa razy wygrałem. Co będę za to miał ? - zapytał rozbawiony Lotman.

- Jeździłeś kiedyś na koniu? - zapytałam.

- Jak byłem dzieckiem. A co ?

- Moi rodzice prowadzą stadninę koni. W nagrodę wezmę cię tam. Co ty na to ? - zaproponowałam.

- Brzmi nieźle.

Po krótkiej rozmowie na temat koni poszłam do łazienki. Przemyłam twarz. Zęby umyłam nową szczoteczką znalezioną w szafce, a włosy rozczesałam szczotką. Wyszłam i ruszyłam w kierunku drzwi od sypialni.

- Dobranoc Paul. - powiedziałam.

- Dobranoc Ola – odpowiedział uśmiechnięty Amerykanin.